వచనము
అనినం గర్ణుండు వెల్లనయి యెద్దియుం జేయునది నేరక దీర్ఘోష్ణనిశ్వాసవ్యాకులిత వదనుం డయి యాకాశంబువలన నున్న యాదిత్యుం జూచుచు మిన్నకుండె నంత నంతర్విలులితుం డయిన యక్కర్ణుం జూచి భాతృపద్మవనమధ్యంబున నుండి దుర్యోధనమదాంధగంధసింధురంబు వెలువడి వచ్చి కడు నలిగి భీమున కి ట్లనియె.
(ఇది విని కర్ణుడు ఏమీ తోచక బాధతో సూర్యుడివైపు చూస్తూ ఉండగా దుర్యోధనుడు వచ్చి భీముడితో కోపంగా ఇలా అన్నాడు.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment