కందము
వినుత ధనుర్విద్యావిదు
ఘనుఁ గర్ణు సహాయుఁ బడసి కౌరవవిభుఁ డ
ర్జునువలని భయము సెడి ఱొ
మ్మునఁ జేయిడి నిద్రవోయె ముదితాత్ముం డై.
(కర్ణుడిని మిత్రుడిగా పొందిన దుర్యోధనుడు సంతోషించి అర్జునుడి వల్ల భయంలేక గుండెమీద చెయ్యి వేసుకొని నిద్రపోయాడు.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment