Monday, June 19, 2006

1_6_100 వచనము నచకి - వసంత

వచనము

దీని మానవులయందుఁ బ్రయోగింపకుండునది యల్పతేజులయందుఁ బ్రయుక్తం బయి యిది జగంబులఁ గాల్చు నిన్ను బాధించు నట్టి మానవులు గలిగిరేని ప్రయోగించునది వారి నశ్రమంబున సాధించు నని దాని మహిమ చెప్పి నీవు నీ బంధుసమక్షంబున నాకు గురుదక్షిణ యి మ్మిది యెయ్యది యనిన నాయుద్ధంబుసేయునపుడు నాతో నెన్నడుఁ బ్రతియుద్ధంబు సేయకుండు మిదియ నాకు గురుదక్షిణ యనిన నర్జునుండు వల్లె యని యాచార్యునకు నమస్కరించి దాని కొడంబడియె నంత దుర్యోధనుండు యుధిష్ఠిరుయౌవరాజ్యాభిషేకంబునకు భీమార్జునయములపరాక్రమంబునకు మనంబున సహింపనోపక కర్ణశకునిదుశ్శాసనులతో మంతనం బుండి యి ట్లనియె.

(అని ఆ అస్త్రమహిమ చెప్పి - నీ బంధువులందరి ముందు నాకు - నాతో ఎదురుయుద్ధం చెయ్యను అని - గురుదక్షిణ ఇవ్వు - అన్నాడు. అర్జునుడు అందుకు అంగీకరించాడు. పాండవుల పరాక్రమం చూసి ఓర్వలేక దుర్యోధనుడు కర్ణశకునిదుశ్శాసనులతో ఇలా అన్నాడు.)

No comments: