వచనము
అని నిశ్చయించి గొంతిని మాద్రినిం జూచి మీర లిందుండి నవయక హస్తిపురంబునకుం జని నాతపోవృత్తి నునికి రాజునకు సత్యవతీదేవికి భీష్మునకు విదురునకుం గౌసల్యలకు వృద్ధపురోహితబ్రాహ్మణులకుం జెప్పి యం దుండుం డనిన వారలు బాష్పపూరితనయన లయి యిట్టి యుగ్రతపంబు విడిచి మమ్ము విడువనియట్టి యాశ్రమంబున నుండి తపంబు సేయు నది యేము నిన్ను విడిచి పోవనోపము మమ్మువిడిచితేని యిప్పుడ ప్రాణంబులు విడుతు మనిన వారల నిశ్చయం బెఱింగి యట్లేని నాయెద్దన యుండుం డేను వానప్రస్థాశ్రమంబున వల్కలంబులు గట్టి రేపును మాపును మధ్యాహ్నంబునప్పుడును స్నానంబు సేసి వేల్చుచుం గందమూల ఫలాశనుండ నై పితృదేవతల వాక్సలిలవన్యఫలంబులం దనుపుచుఁ గ్రమంబున దేహమోక్షణంబు సేయుదు నని యప్పుడు.
(అని నిశ్చయించి, కుంతిని, మాద్రిని చూసి - మీరు హస్తినాపురానికి వెళ్లి నా తపస్సు గురించి పెద్దలకు తెలియజేసి అక్కడే ఉండండి - అని చెప్పాడు. వారు - ఇలాంటి భయంకరమైన తపస్సు మాని, మాతో పాటు ఆశ్రమంలో ఉండి తపస్సు చేయండి. మిమ్మల్ని విడిచి జీవించలేము - అన్నారు. పాండురాజు కూడా అందుకు అంగీకరించాడు.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment