వచనము
అనిన విని వెల్ల నై వెచ్చనూర్చి నిశ్చేష్టితయై కెందమ్మి రేకులవలనందొరంగు జలకణంబుల పోలెఁ గోపారుణితనయనంబుల బాష్పకణంబులు దొరఁగం దలవాంచి యారాజుం గటాక్షించుచు హృదయసంతాపంబు దనకుఁ దాన యుపశమించుకొని పెద్దయుం బ్రొద్దు చింతించి శకుంతల యా రాజున కిట్లనియె.
( అది విని శకుంతల తెల్లబోయి, చేష్టలుడిగి, కోపంతో ఎర్రబారిన కళ్లనుండి కన్నీరు వస్తుండగా, తలవంచుకొని, తన వేదన అణచుకొని, చాలాసేపు ఆలోచించి ఇలా అన్నది. )
Wednesday, November 23, 2005
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment