వచనము
అని విచారించుచున్న యవసరంబున దాని పుణ్యస్వరూపంబు సన్నిహితంబైన యట్లొక్కనాఁడు యయాతి యశోకవనికాలోకనతత్పరుం డైవచ్చువాఁడేకతంబ యున్న శర్మిష్ఠం గనిన నదియును సంభ్రమవినయావనతయై తన వలన నమ్మహీపతి ప్రసన్నచిత్తుం డగుట యెఱింగి కరకమలంబులు మొగిచి యిట్లనియె.
(అని ఆలోచిస్తున్న సమయంలోనే యయాతి అక్కడికి వచ్చాడు. శర్మిష్ఠ అతడితో ఇలా అన్నది.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment