ఉత్పలమాల
పంబిన శోక భారమునఁ బ్రాణవిమోక్షముఁ గోరి కంఠ దే
శంబున రాయి గట్టికొని సన్మునినాథుఁడు నిశ్చితాత్ముఁ డై
యంబుధిఁ జొచ్చినం గడు భయంపడి వార్ధిలసత్తరంగ హ
స్తంబుల నెత్తిపట్టె నుచితస్థితిఁ దీరముఁ జేర నమ్మునిన్.
(వసిష్ఠుడు మెడకు రాయి కట్టుకొని సముద్రంలో దూకగా, సముద్రుడు భయపడి తన అలలనే చేతులతో అతడిని ఒడ్డుకు చేర్చాడు.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment