వచనము
అంత నొక్కనాఁడు సంవరణుండు మృగయావినోదార్థి యయి వనంబునఁ బరిభ్రమించి అధికక్షుత్పిపాసాపీడిత పతిత తురంగుం డయి యేకతంబ పాదచారి యై చని యొక్కపర్వతవనోద్దేశంబునందు.
(ఒకరోజు సంవరణుడు వేటకు వెళ్లి, ఆకలిదప్పులతో తన గుర్రం పడిపోగా, ఒంటరిగా కాలినడకన వెళ్లి ఒక కొండ అడవిలోని ఎత్తైన ప్రదేశంలో.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment