వచనము
అనిన నమ్మునికుమారుని సుకుమారత్వంబును వినయప్రియవచనమృదుమధురత్వంబును ననవరతనియమవ్రతప్రకాశితప్రశాంతత్వంబునుం జూచి శుక్రుం డతిస్నేహంబున వీనిం బూజించిన బృహస్పతిం బూజించిన యట్ల యని యభ్యాగతపూజల వాని సంతుష్టుంగాఁ జేసి శిష్యుంగాఁ జేకొని యున్నంత నక్కచుండు.
(అని పలికిన కచుడి సుకుమారత్వాన్ని, వినయాన్ని, ప్రశాంతతను శుక్రుడు చూసి, ఇతడిని పూజిస్తే బృహస్పతిని పూజించినట్లే అని భావించి శిష్యుడిగా స్వీకరించాడు.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment