వచనము
కావున నీవు మెచ్చినచోటికిఁ బోవనోపము మావలని మోహంబు విడిచి యరుగు మేము దహనక్లేశంబునం బొందినను నీవు జీవించి పుత్త్రులం బడయనోపుదువు నీపుణ్యవంశమున మాకు నగ్నిభయంబు దొలంగెనేని నీవు మాయొద్దకు వచ్చి యెప్పటియట్ల రక్షింతు వని కొడుకు లెల్ల మ్రొక్కినం జూచి జరితయు బాష్పపూరితనయన యై యాసన్నతరుగుల్మగహనదహనమహోత్సాహుం డయి వచ్చు హవ్యవాహనుం జూచి ప్రాణభయంబున గగనంబున కెగసి చనె నంత.
(కాబట్టి మేము బొరియలోకి వెళ్లము. మా మీద మమకారం విడిచి వెళ్లు. మేము మరణించినా నీవు మళ్లీ పుత్రులను పొందగలవు. ఒకవేళ మేము జీవిస్తే నీవు తిరిగివచ్చి మమ్మల్ని రక్షిస్తావు - అని ప్రార్థించగా జరిత కన్నీటితో ఆకాశానికి ఎగిరి వెళ్లింది.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment