1_8_318 వచనము వోలం - వసంత

వచనము

ఆలికి నెయ్యుండ వయి దానియోగక్షేమం బరయం దలంచి తది పులుఁ గెటయేనియుం బఱచుం గా కేమి యయ్యెడు వగవకుండు మనిన మందపాలుండు మందస్మితవదనుం డగుచు వసిష్ఠు నట్టి పురుషు నైన నరుంధతియట్టి భార్య యైనను నిర్నిమిత్తంబున స్త్రీవిషయంబునందు సంశయింపకుండ దిది స్త్రీలకు నైజంబ యని పలికి లపిత వీడ్కొని ఖాండవంబునకు వచ్చి పుత్త్రసహిత యయి కుశలిని యయి యున్న జరితం జూచి సంతుష్టుడై నిజేచ్ఛనరిగె నగ్నిదేవుండు నిట్లు నిర్విఘ్నంబున ఖాండవవనౌషధంబు లుపయోగించి విగతరోగుం డయి కృష్ణార్జునుల దీవించి చనియె నంత.

(భార్య మీది ప్రేమతో విచారిస్తున్నావు. దానికేమీ కాదు. చింతించకు - అని లపిత అనగా - వసిష్ఠుడి వంటి పురుషుడినైనా అరుంధతి వంటి భార్య కూడా స్త్రీ విషయంలో అనుమానించకుండా ఉండదు. ఇది స్త్రీలకు సహజమే - అని, ఖాండవానికి వచ్చి, కొడుకులతో క్షేమంగా ఉన్న జరితను చూసి, తృప్తిపొందాడు. అగ్నిదేవుడు కూడా అక్కడి ఔషధాలవల్ల రోగం తొలగి, కృష్ణార్జునులను దీవించి వెళ్లాడు.)