1_5_188 వచనము విజయ్ - విక్రమాదిత్య

వచనము

దాని నెఱింగి శరద్వంతుం డయ్యాశ్రమంబు విడిచి చని యొండుచోటం దపంబు సేయుచుండె నవ్వీర్యం బొక్క శరస్తంబంబున ద్వివిధం బయి పడిన నందొక కొడుకునుం గూఁతురుం బుట్టి రంత శంతనుండు మృగయా వినోదార్థం బరిగిన వాని సేనాచరుం డా శరస్తంబంబున నున్న కొడుకుం గూఁతుఁ దత్సమీపంబుననున్న శర చాప కృష్ణాజినంబులుం జూచి యివి యెయ్యేనియు నొక్కధనుర్వేదవిదుం డయిన బ్రాహ్మణునపత్యం బగునని శంతనునకుం జూపిన శంతనుండును వారలఁ జేకొని కృపాయత్త చిత్తుం డయి పెనుచుటం జేసి యయ్యిరువురుఁ గృపుఁడును గృపియు ననం బెరుఁగుచున్నంత.

(దానినుండి ఒక కొడుకు, ఒక కూతురు పుట్టారు. శరద్వంతుడు వేరే ఆశ్రమంలో తపస్సు చేసుకోవటానికి వెళ్లగా, కొంతకాలానికి శంతనుడు వచ్చి, ఆ పిల్లలను చూసి, కృపతో పెంచటం వల్ల వారు కృపుడు, కృపి అనే పేర్లతో పెరుగుతూ ఉండగా.)